پذیرفته شده برای ارائه شفاهی

کد مقاله : 1025-FARABIETHICS

عضور گروه فلسفه

مساله تعلیم و تربیت فرد و جوامع انسانی یکی از مهمترین موضوعات پژوهشی از روزگار باستان تا قرون وسطی، و نیز از عصر نوزائی علمی تا سدة جدید بوده است. موضوع پایدیای یونانی، افزون بر توجه به مقوله تعلیم و آموزش، مسأله پژوهش و رشد و تعالی جامعه را نیز در کانون توجه خود قرار داده بود. چنانکه گویا آموزش، تحقیق و پژوهش می بایست در خدمت آسایش و رفاه اجتماعی و در خدمت منافع مادی و معنوی افراد و جامعه باشد.
مقاله حاضر به بررسی و تحلیل مقولة مسئولیت پذیری اجتماعی در دانشگاهها و جایگاه آن در نزد اساتید و معلمان ایرانی می پردازد. اما از آن رو که این مهم در روزگار اخیر و عصر مدرن به دلیل غلبه رویکردهای مادی و نگرش کمی با چالش های جدی مواجه شده است، آسیب شناسی و تحلیل آن با عزل نظر از تجارب بین المللی و دیگر دانشگاههای اروپایی وآمریکایی امکانپذیر نمی باشد. از این رو، در این نوشتار با بررسی اجمالی وضعیت موجود دانشگاههای خارجی در این زمینه در می یابیم که نیل به این مهم بدون استعانت از ظرفیت های مادی و معنوی دانشگاهها، تشکیل سازمانها و سمن ها و صرفاً با فعالیت فردی اساتید و دغدغه مندان فرهنگی و اجتماعی مقدور و میسور نمی باشد.

دانشگاه؛ اساتید؛ مسئولیت پذیری اجتماعی؛ آموزش؛ پژوهش